લેઉવા પાટીદાર સોનેટ – એકતા, શ્રદ્ધા અને પ્રેમનો અખંડ દીવો.

🌸 પ્રિય લેઉવા પટેલ પરિવાર,

અમે એક અનોખો અને હૃદયસ્પર્શી પ્રયાસ કર્યો છે – “લેઉવા પાટીદાર સોનેટ”, જેમાં દરેક લેઉવા પટેલના અટકને કાવ્યરૂપે જીવંત બનાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે. દરેક પંક્તિમાં શ્રદ્ધા, સેવા, પ્રેમ, એકતા અને પ્રગતિના દીવા પ્રગટાવ્યા છે. ✨

આ સોનેટ માત્ર શબ્દો નથી, એ તો અપણા લેઉવા પાટીદાર સમાજની શક્તિ, સંસ્કૃતિ અને સંકલ્પની એકતાનું સંગીત છે. દરેક અટકને એના ભાવ, સ્વભાવ અને સમાજ માટેના યોગદાન સાથે જોડીને અવિસ્મરણીય રૂપે રજૂ કરવામાં આવ્યું છે.

👉 આ સોનેટ ખાસ લેઉવા પટેલ સમાજ માટે રચાયેલું છે,
👉 જેથી આપણે સૌ આપણા વંશની એકતા અને ગૌરવ વધુ મજબૂત બનાવી શકીએ,
👉 અને આવતી પેઢીને પણ આપણા મૂલ્યોનો વારસો પહોંચાડી શકીએ.
👉 આને તમારા પરિવારજનો, મિત્રો અને સમાજના દરેક સભ્યો સાથે શેર કરો.
👉 મળીને લેઉવા પટેલ સમાજના આ સુવર્ણ કાવ્યને દુનિયા સુધી પહોંચાડીએ.
👉 સોશિયલ મીડિયાની દરેક પ્લેટફોર્મ પર (WhatsApp, Facebook, Instagram, X, YouTube વગેરે) ફેલાવો અને આપણી એકતાનું ગૌરવ વધારીએ.

💫 આ સોનેટ વિશ્વના સૌથી લાંબા કાવ્યમાંનું એક બની રહ્યું છે!

ચાલો, સાથે મળીને વધુ લેઉવા પટેલની બાકી રહેતી અટક ઉમેરીએ, જેથી આ કાવ્ય વિશ્વમાં લેઉવા પાટીદારના વૈવિધ્ય અને એકતાનું ઉદાહરણ બની જાય. જો કોઈ અટક ચૂકાઈ ગઈ હોય અથવા લખાણમાં ભૂલ હોય, તો કૃપા કરીને નીચે કોમેન્ટ કરો, અમે એને આગળના ભાગમાં જરૂર સામેલ કરવાનો પ્રયત્ન કરીશું. 🙏

ચાલો ઇતિહાસ સર્જીએ – લેઉવા પાટીદારની સૌથી લાંબુ કાવ્ય સાથે વિશ્વને બતાવીએ કે, બધી અટક અલગ હોઈ શકે, પરંતુ અમારી એકતા અમર છે.

💖 ૐ શ્રી હ્રિં ક્લીં શ્રી ખોડલ નમો નમ:!!!

‘અકબરી’ અખંડ માન સાથે, ઇતિહાસની જ્યોત જલાવી,
‘અકવાળીયા’ અખંડ હાસ્યથી, મંડપમાં મોજ કરાવી.

‘અજાણી’ સ્મૃતિની ગલીઓને, મન વારંવાર ફરી આવ્યું,
‘અજુડીયા’ અધૂરાં સપનાંને, હિંમતથી પૂર્ણ કરાવ્યું.

‘અડાલજા’ અડગ ચરણથી, ન્યાયનો ધ્વજ ઉંચેરો,
‘અણઘડ’ મન પણ પ્રેમભર્યું, સાફ દિલનો ઊજેરો.

‘અણદરીયા ‘ અણધાર્યા વહાલથી, ભાઈચારો શણગાર્યો,
‘અણદાણી’ ઉદારતા લઈને, સ્નેહનો દીવો ધાર્યો.

‘અભગી’ અભિગમ સાદો, વાણીમાં મીઠાશ રાખી,
‘અમરેલીયા’ અમૃત જેવી, વતનની સુગંધ ઢાળી.

‘અમીન’ ઈમાનની લીટીથી, જીવનનો નકશો દોર્યો,
‘અમીપરા’ અમન ઉઠાડે, હાથે સૌ સાથે જોડ્યો.

‘આંટાળા’ આંગણે ગીતો, ગરબા ઘેરી ઘુમાયા,
‘આંબલીયા’ આમળસ જેવી, ટાઢા રસથી ભાયા.

‘આંબલીયા’ ફરી મીઠાશ લઈ, સંભારણા તાજા કર્યા,
‘આકોલીયા’ આકાશ સ્પર્શે, સપના પાંખે ધ્યેય ધાર્યા.

‘આટકોટીયા’ આતુર પગલે, વીર ગાથા ગાતાં ચાલ્યા,
‘આરદેશનાં’ આરાધનથી, રાઝનાં દ્વાર ખૂલ્યાં.

‘આલગીયા’ આલસ છોડીને, પ્રભાતે પરસેવો ઝર્યો,
‘આસોદરીયા’ આસમાન જેવી, વિશાળતા હૈયે ધર્યો.

‘ઈટાલીયા’ ઈચ્છાઓ પાછળ, વિદેશે નામ કમાયું,
‘ઉજરીયા’ ઉજાસ બનીને, સદ્ગુણથી ગામ ઝળહળાયું.

‘ઉધાડ’ ઉદાર ઉછાળા સાથે, અન્યને પંથ બતાવ્યો,
‘ઉમરેટીયા’ ઉમંગે ઉર્મિઓમાં, સંગમ નવો રચાવ્યો.

‘ઉસદડીયા’ ઉદ્યોગી હાથોથી, ધરતીમાં સોનું વાવ્યું,
‘ઉસદળ’ ઉન્મુખ મિજાજે, મિત્રતાનું વ્રત નિભાવ્યું.

‘ઊકાણી’ ઊંડા હૈયે, ઉલ્લાસે ઉજવણી ગાડી,
‘કંબોડી’ કમર કસીને, કષ્ટમાં પણ હિંમત દેખાડી.

‘કચ્છી’ કિનારે કથા સમુદ્રની, મોજાં બોલ્યા મીઠાં,
‘કણકોટિયા’ કેશરમાં સુગંધે, કાવ્યફૂલ્યાં ચિત્તાં.

‘કતબા’ કરુણા કાંઠે, કઠિન ક્ષણો સહેલાં થઈ,
‘કથીરિયા’ કથાની છાંયામાં, કળશી આશા ભરી.

‘કપુપરા’ કાયમ કાળજીથી, વ્યવહારનો ધર્મ જાળ્યો,
‘કપુરીયા’ કવિનાદ ગાઈ, સ્નેહનું વૃત્ત વિખેર્યો.

‘કમાણી’ કમળ જેવી વાટ પર, કર્મનું દેવી પૂજ્યું,
‘કયાડા’ કરાર મિત્રતાનો, કદી ન તોડી કૂજ્યું.

‘કરકર’ કર્ણભેદી સાહસે, અફસરોને ચોટ લગાડી,
‘કરડ’ કરુણ સત્ય બોલે, ખોટની ઢાલ તોડી કાડી.

‘કલકાણી’ કલાના રંગોથી, કલ્પનાઓને રંગાવ્યા,
‘કલસરિયા’ કલશે ધર્મ જાળવી, કેડાં સદ્દગુણના પાથર્યા.

‘કસવાળા’ કારીગરીથી, કાંઠે કીમખાબ બૂણ્યો,
‘કળથિયા’ કળાથી કાયમ, કાફલામાં પ્રેમ ચૂણ્યો.

‘કાકડિયા’ કાગડાની કટકી જેવી, ચતુરાઈ મીઠી લાગી,
‘કાછડીયા’ કાજલ જેવી નજરે, સ્મીતમાં શાંતિ વાગી.

‘કાજાવદરા’ કમાન ગર્વની, કુળધ્વજ ઊંચો ધરાવે,
‘કાત્રોડિયા’ કાંતિ સાદગીની, કામણે સૌને ભાવે.

‘કાથરોટીયા’ કંટક તોડી આગળ, કિલ્લા સમ ડટ્યા,
‘કાનગડ’ કાંસ્ય ઘંટ સમા, સમયને સદપૂર્વક પટ્યા.

‘કાનપરીયા’ કાનમાં રાહુલે, રસિયાં રાગ રેલાયા,
‘કાનાણી’ કાળજાથી કહેલી, કિરણ સમી કથા છવાયા.

‘કાપડિયા’ કારગિરીમાં, કાપની કસોટી પાર,
‘કાબરાં’ કૂલ કળશમાં, કમળ જેવી ખુશ્બૂ ધાર.

‘કાબરિયા’ કિનારી સહિત, કાજલવંતી રચના ગાઠી,
‘કાવાણી ‘ કાવ્યવાણી બની, કોકિલગીતે વાડી ગાંઠી.

‘કાસદરિયા’ કર્મયોગી કારીગર, કોટરના ખજાના ખોલે,
‘કીકાણી’ રમતિયાળ કિકમાં, કંટાળાને દૂર ધકે.

‘કુંજડિયા’ કુંજમાં કિનારાં, કંઠે કલરવ ગાય,
‘કુંભાણી’ કુંભ મહોત્સવ જેવી, ભક્તિભીની છાય.

‘કુકડીયા’ કુશળ રમૂજથી, કટાક્ષે દિલ હરખાવે,
‘કુનડિયા’ કુળગૌરવ રાખી, કિસ્સાં વીરતાના ગાવે.

‘કેરાઈ’ કેરીની પાંખડીઓ, કેસરિયા સપનાં ચડે,
‘કેરાલીયા’ કેપારા સાગર પાર, પોતાના મૂળે અડે.

‘કેવડિયા’ કેવડા-સુગંધ સભર, કેતકી વનને ઢાંકે,
‘કેસરી’ કેસર કાંતી લઈને, કેતન વીર ધ્વજ ફાંકે.

‘કોટડીયા’ કોયલ રાગે કોઠે, કોપળ ખુશીઓ ખીલે,
‘કોઠારી’ કોશમાં ધાર્મિક, કોચર વિચારો જીવે.

‘કોઠીયા’ કોઠાસૂઝથી, કોશળ કાર્ય ઉન્નત થાય,
‘કોડિનારીયા’ કોમળ ન્યાયથી, કોણે અન્યાય ન સહે.

‘કોયાણી’ કોયડાં ઉકેલતા, કોણે મુજથી જીતી? — હસ્યા,
‘કોરડીયા’ કોરા દિલે બોલ્યા, “કોઈ નહિ, પ્રેમ જ સચ્ચા!”

‘કોરાટ’ કોઠાસૂઝ ભેગી, કોઠારી વારસો ટકે,
‘કોલડિયા’ કોલાહલમાં પણ, કોમળ સ્મિતે દિલ રચે.

‘કોશિયા’ કોશ ગ્રંથોમાંથી, જ્ઞાનની કિરણો વરસે,
‘ખાખરીયા’ ખાખરા ગુઠવતાં, ઘરના ઉત્સવ સરસે.

‘ખાચરીયા’ ખેતરની ખણખણે, ખંજરીના તાલ વાગે,
‘ખાતરા ‘ ખાતર જેવી કાળજી, ખેયાળ મિત્રતા આડે.

‘ખીચડીયા’ ખીચડી જેવી ગરમ, ખમથી વહાલ પકવે,
‘ખીમાણી’ ખીલી સ્મિતે ખંઘે, ખુશી ઘેરઘેર ફલે.

‘ખુંટ’ ખંભા સમ અડગ, મુશ્કેલીમાં મઢાય,
‘ખેતાણી’ ખેતીની મહેકે, ખેતરે સોનું છલકાય.

‘ખેની’ ખેલ કુદરતી, ખુશ્બૂ જેવી વાત કરે,
‘ખેર’ ખરો સ્વભાવ લઈને, ખોટને દૂર ધકે.

‘ખોયાણી ‘ ખોળે સૌને ધાર્યા, ખીડકી દિલની ખોલી,
‘ગંગાજળિયા’ ગંગા પવિત્રતાની, ગાથા ગાઈ તોલી.

‘ગજેરા’ ગજવા જેવી ગૌરવ, ગતિમાં ગર્જે નામ,
‘ગઢીયા’ ગઢ સમી નિષ્ઠા, ગાદીએ ન્યાયધામ.

‘ગધેસરિયાં’ ગાલે હાસ્યે ગાલું, ગમતી રમૂજ ચડાવી,
‘ગમઢા’ ગૃહમાં ગમ ખપાવી, ગળે મળ્યા સૌને ભાવી.

‘ગરસોંદીયા’ ગેરું હાથ પર રાખી, ગહન મહેનત ગાશે,
‘ગરાંભા ‘ ગરમી વચ્ચે ગોદડી, ગમતી છાંયે વાછે.

‘ગલાની’ ગણગણતાં ગઝલો, ગોકુળના રંગ ભેળવે,
‘ગાંગાણી’ ગાંઠ પ્રીતની બાંધી, ગાનમાં ગુંજન ફેરવે.

‘ગાજીપરા’ ગાજતા ઘોષથી, ગૌરવ-ધ્વજા ફરકાવે,
‘ગાબાણી’ ગૂંચવણ ગળે ઉતારી, ગર્જના પ્રેમે હસાવે.

‘ગામી ‘ ગામડાંની ગલીઓમાં, ગાથા ગ્રામીણ વાગે,
‘ગિણોયા’ ગીતા જેવાં ગીતા, ગૂઢ અર્થોને વાગે.

‘ગુંદરણિયાં’ ગુંદરના સુવાસે, ગોઠમાં આનંદ ઘૂમે,
‘ગુજરાતી’ ગૌરવ ગાયે “ગર્વ છે”, ગોકળગાંઠો સૂમે.

‘ગુણા’ ગુણગાન સદગુણોનું, ગુરૂવાણીથી રચે,
‘ગેડીયા’ ગાડી જેવી ગતિથી, ગંતવ્ય સુધી પહોંચે.

‘ગેલાણી’ ગૌરવ સાથે, ગાથા ગાયે અવિરત,
‘ગેવરિયાં’ ગુંજાવે રંગો, સંગીતમાં સદૈવ સ્ફુરત.

‘ગોંડલિયાં’ ગઢે પરંપરા, સંસ્કૃતિનું અવિનાશી તાર,
‘ગોટી’ ગાઢ પ્રેમથી, જોડે સૌને એકસાર.

‘ગોઠડીયા’ ગાથા ગાયે, એકતાની મીઠી વાણી,
‘ગોથડીયા’ ગુંજે મેળામાં, ખુશીની કરે નિશાની.

‘ગોદાણી’ ગૌરવ સાથે, ભૂમિનો શ્રેષ્ઠ માન,
‘ગોધાંત’ ગૂંથી ઇતિહાસ, ગગનમાં કરે ગાન.

‘ગોધાણી’ ગાઢ શ્રદ્ધાથી, ધરતીને પૂજે પ્રેમ,
‘ગોપાણી’ ગૌરવ સાથે, ધ્વજ ફહેરાવે નિત નેહમ.

‘ગોયાણી’ ગાયે ગાથા, સાહસની અનોખી વાત,
‘ગોરસીયા’ ગુંજાવે વંશમાં, શૌર્યની અમર સાત.

‘ગોલકિયા’ ગાઢ ભક્તિથી, ઈશ્વરને કરે યાદ,
‘ગોલાણી’ ગર્વ સાથે, ઉજાગર કરે સંવાદ.

‘ઘરડુસીયા’ ઘરનો દીવો, આશા પ્રકાશે દરદિન,
‘ઘવા’ ઘરમા ખુશીઓ, ગાયે સુખનો સંગીન.

‘ઘાડિયા’ ઘડતર કરે, શ્રમથી જગત નોખું,
‘ઘીમેલીયા’ ઘરની ગરિમા, સહનશીલતામાં લખું.

‘ઘેલાણી’ ઘરની ગાથા, શ્રદ્ધા અને સ્નેહની,
‘ઘેવરિયા’ ઘૂમતી ધૂન, સંગીતની પ્રેમની.

‘ઘોઘારી’ ઘોર અંધકારમાં, પ્રકાશ બની ઉભો,
‘ઘોણીયા’ ઘરમાં ઉલ્લાસ, સ્નેહથી ભરીલો.

‘ઘોરી’ ઘનતા જેવી, સ્થિરતા લઈ આવે,
‘ચકલાસીયા’ ચમકતા ચાંદ સમ, સૌને માર્ગ બતાવે.

‘ચભાડીયા’ ચિરંજીવી સ્મૃતિ, પરંપરા જીવંત રાખે,
‘ચભાણી’ ચંચળ હાસ્યથી, દુઃખને દૂર ભગાવે.

‘ચવાડીયા’ ચિંતનના ચિહ્ન, વિવેકની વાણી ગાય,
‘ચાંગાણી’ ચંદન સમ સુગંધ, સમાજમાં ફેલાય.

‘ચાંચડ’ ચમકતી આંખો, સપનાની ઝલક આપે,
‘ચાંદપરા’ ચાંદની સમ કિરણ, અંધકાર હરાવે.

‘ચિતલીયા’ ચિરસ્મૃતિ ગાયે, ગાથા ગૌરવભરી,
‘ચિનેડીયા’ ચંચળ સ્વભાવથી, દુનિયા કરે હરી.

‘ચીખલીયા’ ચિરંજીવી સુખની, મીઠાશ પ્રસરે,
‘ચુવાળિયા’ ચાહના સાથે, સૌને સંગ રાખે.

‘ચોડવડીયા’ ચોક્સાઇથી ચાલે, શ્રદ્ધા અખંડ રાખી,
‘ચોથાણી’ ચેતનાથી ભરેલા, સુખની સરગમ વાગી.

‘ચોપડા’ ચિરંજીવી જ્ઞાનથી, ગ્રંથો પ્રકાશે,
‘ચોવટીયા’ ચાહના ભરેલા, સંગાથમાં વસે.

‘ચોહલીયાં’ ચાંદની સમ શીતળ, મનમાં શાંતિ લાવે,
‘છાયાણી’ છત્ર સમ રક્ષણ, સૌને આશીર્વાદ આપે.

‘છોડવડીયા’ છલકતા આનંદથી, મેળામાં મોજ કરે,
‘જગવડીયા’ જગના દીવો સમ, સત્યનો પ્રકાશ ભરે.

‘જરગલીયા’ જ્ઞાનની જ્યોતથી, અજ્ઞાન દૂર કરે,
‘જસાણી’ જગતના સંગાથમાં, સૌને સુખ ભરે.

‘જાગાણી’ જાતને જગાડે, સત્યની સિદ્ધિ લાવે,
‘જાજડીયા’ જીવનની ગાથા, શ્રદ્ધાથી ભજાવે.

‘જાદવાણી’ જગતમાં વિખ્યાત, શૌર્યની ગાથા ગાય,
‘જાસોલીયા’ જન્મભૂમિની ગૌરવ, સદૈવ ગુંજાય.

‘જિયાણી’ જ્ઞાનથી પ્રગટે, માર્ગદર્શક પ્રકાશ,
‘જેટાણી’ જીવનમાં ઉમંગ, સંગીતનો સુવાસ.

‘જેસાણી’ જેમની વાણીમાં, કરુણા ઝળહળાય,
‘જોગાણી’ જગના મેળામાં, સંગીત ભળી જાય.

‘જોધાણી’ જ્યોતિ સમ તેજસ્વી, શૌર્યની ઝલક આપે,
‘ઝડફીયા’ ઝગમગતા તારા સમ, આકાશને શોભાવે.

‘ઝાલાવાડિયા’ ઝંઝાવાત વચ્ચે, અડગ ઊભા રહે,
‘ટાઢા’ ટહુકા સમ સંગીત, મનમાં મીઠાશ ભરે.

‘ટીંબડીયાં’ ટીંપલાની જેમ, સૌંદર્ય પ્રસરે,
‘ટીકડીયા’ ટકોરા સમ હિંમત, જીવનમાં ઉમરે.

‘ટીલાલા’ ટાઢક સમ શીતળ, દુઃખને દુર કરે,
‘ટોપીયા’ ટહુકા સમ હાસ્ય, સૌને આનંદ ભરે.

‘ઠુંબર’ ઠામ સમ સ્થિરતા, અડગ બની રહે,
‘ઠુંમર’ ઠેઠ પ્રેમથી, સૌને સંગ રાખે.

‘ઠેસીયા’ ઠેકાણા સમ શ્રદ્ધા, ભક્તિમાં વાસ કરે,
‘ડભોયા’ ડગલે પગલે સુખ, સંગાથમાં વસે.

‘ડાંખરા’ ડગમગતાં મનને, સ્થિરતા શીખવે,
‘ડાંગરીયા’ ડગલાં આગળ લઈ, પ્રગતિ તરફ દોરે.

‘ડાકા’ ડંકો સમ ગુંજે, શૌર્યની સાક્ષી આપે,
‘ડાબશિયા’ ડગલે ડગલે ભજવે, પ્રેમની વાત ગાય.

‘ડામશિયા’ ડગલાં આગળ વધી, હિંમત દર્શાવે,
‘ડાવરા’ ડંકો સમ ધ્વનિત, શૌર્ય બતાવે.

‘ડુંગરાણી’ ડુંગર સમ ઊંચા, ગૌરવ સાથે ઊભા,
‘ડોડા’ ડગલે પગલે આનંદ, સંગીતમાં રુચા.

‘ડોબરીયા’ ડગલાં ભરી પ્રેમથી, સમાજને સંભાળે,
‘ઢાંકેચા’ ઢાલ સમ રક્ષણ, દુઃખને દૂર હટાવે.

‘ઢેઢી’ ઢળતી સાંજ સમ, શાંતિ પ્રસારે,
‘ઢેબરિયા’ ઢોળાતી ગાથામાં, પ્રેમને સંભાળે.

‘ઢોલરીયા’ ઢોલના નાદ સમ, મેળામાં ગુંજે,
‘ઢોલા’ ઢગલો આનંદનો, સૌને સંગ જોડે.

‘તંતી’ તાન સમ સંગીત, હૃદયને હરખાવે,
‘તળપદા’ તનમનથી સેવા, જગતને શોભાવે.

‘તળાવિયા’ તાજગી સમ કિરણ, જીવનને પ્રકાશે,
‘તાડા’ તારલાં સમ ચમકે, આશા ઉજાગર કરે.

‘તાઢાણી’ તાકાતથી ભરપૂર, જગતને પ્રેરાય,
‘તારપરા’ તેજસ્વી કિરણથી, સુખનો માર્ગ બતાય.

‘તેજાણી’ તેજથી ભરપૂર, જીવનને ઉજાળે,
‘તોગડીયા’ તોરણ સમ શોભે, મેળાને રંગાળે.

‘ત્રાપસીયા’ તાપ સમ ત્યાગથી, માર્ગ પ્રકાશે,
‘દિયોરા’ દીવો સમ પ્રગટે, હૃદયને ઉજાગરે.

‘દુધાગરા’ દુધ સમ નિર્મળ, સ્નેહ પ્રસારે,
‘દુધાત’ દુખ દૂર કરીને, સુખનો માર્ગ બનાવે.

‘દુધાત્રા’ દુધ સમ નિષ્કળંક, કરુણાની સાક્ષી,
‘દેવાણી’ દેવતાની ભક્તિ, જીવનમાં પ્રકાશી.

‘દેવૈયા’ દેવ સમ સહાયક, આશીર્વાદ આપે,
‘દેસાઈ’ દેશની ગૌરવ ગાથા, જગતમાં ગુંજે.

‘દોંગા’ દ્રઢ મનથી, પર્વત સમ ઊભા રહે,
‘દોમડીયા’ દયા સમ પ્રસરે, દુઃખને દુર કરે.

‘ધડુક’ ધૈર્યની વાતો, દિલમાં પ્રેરણા જગાવે,
‘ધાનાણી’ ધન્યતા સાથે, સુખની ગાથા ગાય.

‘ધામી’ ધર્મની ધ્વજા સમ, માર્ગદર્શન આપે,
‘ધામેલીયા’ ધૈર્યથી ભરી, શ્રદ્ધા ઉજાગરે.

‘ધુડેશીયા’ ધૈર્યના દીવા, અંધકારમાં પ્રકાશ જગાવે,
‘ધોરાજીયા’ ધર્મની ધરતી, પરંપરાની ગાથા ગાયે.

‘ધોળકિયા’ ધોળા મનથી, સૌને પ્રેમ વરસાવે,
‘ધોળીયા’ ધીરે ધીરે, સમાજમાં સુગંધ ફેલાવે.

‘નંદાણીયા’ નયન સમાન, સૌને આશા બતાવે,
‘નડિયાધરા’ નવજીવનની, નદી સમજી વહેતી જાયે.

‘નમેરા’ નિષ્ઠા લઈને, કાર્યમાં સદાય રહે,
‘નવાપરા’ નવા સપનાથી, સમાજને પ્રગતિ કરે.

‘નસીત’ નૈતિક મૂલ્યોથી, જીવનને સજાવે,
‘નાકરાણી’ નમ્રતા સાથે, સૌને સુખી બનાવે.

‘નાગાણી’ નામની ગાથા, શૌર્યના ગીત ગાય,
‘નાડા’ નભ જેવું વિશાળ, સૌના હૃદયમાં વસાય.

‘નાડોદા’ નીતિનો માર્ગ, નિર્ભયતાથી બતાવે,
‘નાથાણી’ નાથ સમાન, સમાજને સંભાળે.

‘નાયાણી’ નમ્રતાના રંગે, સૌને પ્રેરણા આપે,
‘નારિયા’ નવકાર સાથે, શ્રદ્ધાનો દીવો જલાવે.

‘નારોલા’ નવો ઉત્સાહ, સમાજમાં ફેલાવે,
‘નોઘણવદરા’ નિર્ભય બની, અડગતા દાખવે.

‘પટોળીયા’ પાવન મનથી, પરંપરા નિભાવે,
‘પડસાળા’ પ્રયત્ન કરીને, સૌને માર્ગ બતાવે.

‘પડારીયા’ પાવક દીવા સમ, પ્રકાશ સદાય લાવે,
‘પદમાણી’ પદ્મ સમાન, સૌંદર્ય જગત ગાયે.

‘પરસાણા’ પરોપકારી બની, હંમેશાં સહાય કરે,
‘પાંચાણી’ પાવન સંગાથે, સુખ-શાંતિ ભરે.

‘પાંભર’ પર્વત સમાન, અડગતા દર્શાવે,
‘પાઘડાળ’ પરંપરાની પાગડી, ગૌરવથી શોભાવે.

‘પાટડિયા’ પવિત્ર કાર્યથી, સમાજને ઉજાગરે,
‘પાડલીયા’ પ્રેમભરી વાણીથી, હૃદયોને સાંજ કરે.

‘પાદરીયા’ પાવન સેવા, સૌના જીવનમાં ભરે,
‘પાનસરા’ પાવક પ્રકાશ, સૌને માર્ગ બતાવે.

‘પાનસુરીયા’ પરંપરા સાથે, પ્રગતિ દર્શાવે,
‘પાનસેરિયા’ પવિત્ર કાર્યથી, હૃદય હર્ષાવે.

‘પાનેલીયા’ પરિશ્રમથી, જીવન સુખી બનાવે,
‘પારખીયા’ પરખ કરીને, સત્યનો દીવો જલાવે.

‘પાલડીયા’ પાવક ભાવથી, સમાજને ગૌરવ આપે,
‘પિંડોરીયા’ પવિત્ર સંગાથે, સુખની રાહ બતાવે.

‘પિઠડીયા’ પાવન સ્વભાવથી, સૌને હર્ષાવે,
‘પિરોજીયા’ પ્રેરણા લઈને, કાર્યને ઉજાગરે.

‘પીપળવા’ પવિત્ર છાંયડી સમ, શાંતિ ભરી લાવે,
‘પીપળીયા’ પરોપકારથી, સમાજને સમૃદ્ધિ આપે.

‘પેઢડિયા’ પ્રયત્ન કરીને, સુખનો માર્ગ ચમકાવે,
‘પોંકિયા’ પાવન કાર્યથી, સૌને પ્રગતિ કરાવે.

‘પોકર’ પ્રેરણાનું સ્તોત્ર, સમાજને આશા આપે,
‘પોલરા’ પ્રેમની છાંટથી, સૌને સુખી બનાવે.

‘પોશીયા’ પવિત્ર ભાવથી, ગૌરવ વધારાવે,
‘ફળદુ’ ફળદાયી બની, સુખનો માર્ગ ચમકાવે.

‘ફીડોલીયા’ ફાલગુની ગાથા, સૌને પ્રેરણા આપે,
‘ફીણવીયા’ ફરજ નિભાવીને, સમાજને ઉજાગરે.

‘બગસરીયા’ બલિદાનથી, ગૌરવ વધારાવે,
‘બદ્રેશીયા’ ભક્તિની ગાથા, સૌને શાંતિ આપે.

‘બરવાળીયા’ બહાદુરીથી, સમાજને રક્ષણ આપે,
‘બલ્લર’ બલિદાનથી, સૌના દિલમાં વસે.

‘બાંધણીયા’ બંધન પ્રેમના, સૌ સાથે બાંધે,
‘બાંભણીયા’ બહાદુરીથી, ઇતિહાસમાં ગૌરવ કરે.

‘બાંભરોલીયા’ બલિદાનથી, ગાથા ગાયે,
‘બાજરીયા’ બલિહારી બની, સૌને સુખી બનાવે.

‘બાપોદરિયા’ બલિદાનથી, સમાજને ગૌરવ આપે,
‘બાબરીયા’ બહાદુરીથી, સૌના દિલમાં વસે.

‘બારસીયા’ બલિદાનની ગાથા, ઇતિહાસ કહે,
‘બારેજીયા’ ભક્તિપૂર્વક, સમાજને શાંતિ ભરે.

‘બારેવડીયા’ બહાદુરીથી, ગૌરવ વધારાવે,
‘બાલધા’ બલિદાનથી, સૌના દિલમાં વસે.

‘બાવળીયા’ ભક્તિથી, સૌને પ્રેરણા આપે,
‘બાવીશા’ બલિદાનથી, ગૌરવ ચમકાવે.

‘બાવીશી’ બલિદાન સમાન, ઇતિહાસ કહેશે,
‘બાસીડા’ બહાદુરીથી, સમાજને ઉજાગર કરશે.

‘બુટાણી’ બુદ્ધિથી, માર્ગ પ્રકાશે,
‘બુહા’ બલિદાનથી, ગૌરવ દર્શાવે.

‘બેલડીયા’ બલિદાનથી, સૌને સુખી બનાવે,
‘બોઘરા’ બહાદુરીથી, ઇતિહાસને શોભાવે.

‘બોઘાણી’ બહાદુરીથી, સમાજને ગૌરવ આપે,
‘બોદર’ બલિદાનથી, સૌના દિલમાં વસે.

‘બોરડ’ બલિદાનથી, ગૌરવ વધારાવે,
‘બોરડા’ બહાદુરીથી, ઇતિહાસ ચમકાવે.

‘બોરસદીયા’ ભક્તિથી, સૌને શાંતિ આપે,
‘ભંડેરી’ બહાદુરીથી, સમાજને પ્રેરણા આપે.

‘ભગત’ ભક્તિથી, સૌને માર્ગ બતાવે,
‘ભરોડિયા’ બહાદુરીથી, ઇતિહાસમાં ગૌરવ કરે.

‘ભાખર’ બલિદાનથી, સૌને પ્રેરણા આપે,
‘ભાગીયા’ ભક્તિપૂર્વક, ગૌરવ ચમકાવે.

‘ભાદાણી’ બહાદુરીથી, સમાજને પ્રેરણા આપે,
‘ભાયાણી’ ભક્તિપૂર્વક, સૌને સુખી બનાવે.

‘ભાલારા’ બહાદુરીથી, ગૌરવ વધારાવે,
‘ભાલીયા’ ભક્તિથી, ઇતિહાસને શોભાવે.

‘ભીંગરાળીયા’ બહાદુરીથી, સૌને પ્રેરણા આપે,
‘ભીકડીયા’ ભક્તિથી, ગૌરવ ચમકાવે.

‘ભીમાણી’ બહાદુરીથી, સૌના દિલમાં વસે,
‘ભુંગળીયા’ ભક્તિપૂર્વક, સૌને સુખી બનાવે.

‘ભુડીયા’ બહાદુરીથી, ગૌરવ વધારાવે,
‘ભુરાકોયા’ ભક્તિથી, સૌને પ્રેરણા આપે.

‘ભુવા’ ભક્તિપૂર્વક, સૌને માર્ગ બતાવે,
‘ભૂત’ બહાદુરીથી, ઇતિહાસ ચમકાવે.

‘ભેસાણિયા’ ભક્તિપૂર્વક, ગૌરવ ચમકાવે,
‘મદાણી’ મહેનતથી, સૌને સુખી બનાવે.

‘મદાત’ મહેનતથી, ગૌરવ વધારાવે,
‘માંગરોળા’ મહેનતપૂર્વક, સમાજને શોભાવે.

‘માંગરોળીયા’ મહેનતથી, ગૌરવ ચમકાવે,
‘માંગુકિયા’ મહેનતપૂર્વક, સૌને સુખી બનાવે.

‘માંડણકાં’ મહેનતથી, ગૌરવ વધારાવે,
‘માકાણી’ મહેનતપૂર્વક, ઇતિહાસ ચમકાવે.

‘માતરિયા’ મમતાથી મહેકતા, પ્રેમના દીવા પ્રગટાવે,
‘માથુકીયા’ મધુર સંગીતથી, જીવનને રંગે ભરાવે.

‘માદરીયા’ માળા ભક્તિના, હૈયામાં હંમેશા ગુંથાય,
‘માધાણી’ માનવી મર્મથી, સત્યના માર્ગે ચાલાય.

‘માધાપરિયા’ મીઠી યાદોથી, ઈતિહાસના પાન ભરે,
‘માનસરા’ મૌલિક વાણીથી, સૌને માર્ગદર્શક બને.

‘માયાણી’ મમતા વરસાવે, કરુણાની કણકણમાં,
‘મારકણા’ મહિમા જગાવે, તેજના તરંગોમાં.

‘મારવિયા’ માનવતા ગાય, હૃદયની હૂંફાળે સંગાથે,
‘માલવિયા’ મહેકતા સુગંધથી, ઉમંગે ઉમટી આવે.

‘માવાણી’ માયાના સ્પર્શથી, દિલને દીપાવશે,
‘મિયાણી’ મીઠાશના રંગે, સૌને શણગારશે.

‘મુંગપરા’ મનમાં આશા, અખંડ દીપ પ્રગટાવે,
‘મુંગરા’ મસ્તીભરી હાસ્યથી, સૌને હૃદયથી હસાવે.

‘મુંગલા’ મનોહર સ્વભાવથી, સૌને આનંદ અપાવે,
‘મુંજપરા’ મૌલિક વિચારો સાથે, સમયને માર્ગ બતાવે.

‘મુખી’ મુક્તિનો પ્રકાશ બની, સદગુણોને શણગારે,
‘મુગલપરા’ મહાન પરંપરાથી, જગતને દીપાવશે.

‘મુલાણી’ મુક્ત સ્વભાવથી, પ્રેમની સરિતા વહાવે,
‘મેંદપરા’ મજબૂત સંકલ્પથી, સિદ્ધિના સપના બતાવે.

‘મેઘાણી’ મહાન કૃતિઓથી, સાહિત્ય સુગંધ ફેલાવે,
‘મેપાણી’ મહેકતા હૃદયથી, સદભાવના જગાવે.

‘મોંઘરીયા’ મીઠાશ ભરી વાતથી, મિત્રતાને ચમકાવે,
‘મોણપરા’ મહાન સ્મૃતિઓથી, ઈતિહાસને શણગારે.

‘મોણપરીયા’ મંગલ પ્રાર્થનાથી, આશીર્વાદ વરસાવે,
‘મોરજા’ મસ્તીભરી રમતમાં, જીવનને સુખી બનાવે.

‘મોરડ’ મક્કમ ઈરાદાથી, પરાક્રમની કથા ગાય,
‘મોરડીયા’ મીઠા સબંધોથી, સૌને આશા અપાય.

‘મોલીયા’ માનવતાની સુગંધથી, પ્રેમના ફૂલ ખિલાવે,
‘મોવલિયા’ મંગલ દ્રષ્ટિથી, દુનિયાને દીપાવશે.

‘રંગપરીયા’ રંગીન સપનાઓથી, જીવનને ઉજ્જવળ કરે,
‘રંગાણી’ રસિક સ્વભાવથી, સૌને આનંદ ભરે.

‘રજોડીયા’ રસપ્રેમી હૃદયથી, જીવનને મીઠું બનાવે,
‘રતનપરા’ રત્ન જેવી તેજસ્વી, જગતમાં પ્રકાશ પાથરે.

‘રફાળીયા’ રસાળ કથાઓથી, મિત્રતાનો સંગ રાખે,
‘રાંક’ રોચક સ્વભાવથી, સૌને હસાવશે.

‘રાખોલીયા’ રક્ષક બની, માનવતા સંભાળે,
‘રાજપરા’ રાજસી પરંપરાથી, મહિમા જગમગાવે.

‘રાજાણી’ રોચક વિચારોથી, સૌને દીપાવશે,
‘રાણપરીયા’ રાજવી ભાવથી, જગતમાં ચમકાવશે.

‘રાણોલીયા’ રત્નરૂપ ગુણોથી, સૌને શોભાવશે,
‘રાદડિયા’ રસાળ સ્વભાવથી, સૌને આનંદ અપાવશે.

‘રાબડીયા’ રોશની બની, જીવનને માર્ગ બતાવે,
‘રામાણી’ રામભાવથી, ભક્તિને જીવનમાં વસાવે.

‘રામોલીયા’ રોચક હાસ્યથી, સૌને સુખી બનાવે,
‘રીબડીયા’ રસિક કવિતાથી, જીવનને મહેકાવે.

‘રૂડાણી’ રૂવાણી ભક્તિથી, દિલને દીપાવશે,
‘રૂપાણી’ રૂપલાવણ્યથી, સૌને શણગારશે.

‘રૂપાપરા’ રસપ્રેમી સંગીતથી, સૌને આનંદ અપાવે,
‘રૂપારેલિયા’ રૂપકથાઓથી, સંસ્કૃતિ ચમકાવે.

‘રૈયાણી’ રોશન ભાવે, સૌને ઉમંગ અપાવે,
‘રોકડ’ રોચક કાર્યો થી, ઈતિહાસને દીપાવે.

‘રોય’ રસાળ સ્વભાવથી, સૌને સુખી બનાવે,
‘રોલા’ રત્ન જેવા સંબંધોથી, જીવન શોભાવે.

‘લકાણી’ લાજવાબ વાણીથી, સૌને મોહિત કરે,
‘લક્કડ’ લક્ષ્ય સિદ્ધિથી, ઈતિહાસમાં અમર થાય.

‘લશ્કરી’ લલકાર ભરી વીરતા, દેશને મહેકાવે,
‘લહેરી’ લયભરી વાતોથી, હૈયા હરખાવશે.

‘લાખાણી’ લાલિત્ય ભર્યા સ્વભાવથી, સૌને શોભાવે,
‘લાલાણી’ લાગણીભરી કવિતાથી, દિલને હરખાવશે.

‘લીબશિયા’ લાલિત્યના રંગે, જીવનને શણગારે,
‘લીબાણી’ લાયકાતથી, જગતને દીપાવશે.

‘લીલા’ લાવણ્યથી ભરપૂર, પ્રેમના ફૂલ ખિલાવે,
‘લુણાગરિયા’ લાલિત્ય ભરી સંસ્કૃતિથી, ઈતિહાસ મહેકાવે.

‘લૂખી’ લાગણીથી, સૌને મમતાથી શણગારે,
‘લોડવિયા’ લક્ષ્મી સમૃદ્ધિથી, જીવનને ઉજ્જવળ બનાવે.

‘વઘાસીયા’ વસુધાની સેવા કરે, માનવતા પ્રગટાવે,
‘વડોદરિયા’ વતનના ગૌરવથી, ઈતિહાસને ચમકાવે.

‘વણપરિયા’ વસંતની મીઠાશથી, સૌને સુખી બનાવે,
‘વરસાણી’ વરસતી કૃપાથી, હૈયા હરખાવે.

‘વસોયા’ વાણીની મધુરતા થી, સૌને મોહિત કરે,
‘વાગડીયા’ વીરતા ભરી વાતોથી, ઈતિહાસ મહેકાવે.

‘વાઘજીયાણી’ વાઘ જેવી વીરતા થી, જીવનને શોભાવે,
‘વાઘાણી’ વીરતાની પરંપરાથી, મહિમા ચમકાવે.

‘વાડદોરીયા’ વતનની યાદોથી, સૌને મમતા અપાવે,
‘વાણેચા’ વાણીની કળાથી, સૌને સુખી બનાવે.

‘વાદી’ વતનના રંગથી, સૌને હૈયા હરખાવે,
‘વાનાણી’ વફાદારીથી, જીવનને શણગારે.

‘વાસાણી’ વાણીના તેજથી, સૌને દીપાવશે,
‘વિરડીયા’ વિવેકભરી વિચારોથી, સૌને સુખી બનાવે.

‘વિરાણી’ વિજયના માર્ગે, ઈતિહાસને ચમકાવે,
‘વિરોલીયા’ વિનમ્ર સ્વભાવથી, સૌને મોહિત કરે.

‘વિસાવેલીયા’ વિવેકના પ્રકાશથી, સૌને દીપાવશે,
‘વેકરીયા’ વિશ્વાસભરી લાગણીથી, સૌને આનંદ અપાવે.

‘વેજપરા’ વૈભવના તેજથી, સૌને શોભાવે,
‘વેલાણી’ વતનની યાદોથી, સૌને હૈયા હરખાવે.

‘વૈષ્ણવ’ વેદના જ્ઞાનથી, સંસ્કૃતિને મહેકાવે,
‘વોરા’ વફાદારીથી, સંબંધોને શોભાવે.

‘શખાવરા’ શક્તિ ભરી પ્રેરણા થી, જીવનને દીપાવે,
‘શાણી’ શાંતિની મૌલિકતા થી, સૌને શણગારે.

‘શિંગાળા’ શક્તિના સંદેશથી, સૌને ઉજ્જવળ બનાવે,
‘શિયાણી’ શાણપણની વાતોથી, સૌને માર્ગ બતાવે.

‘શિરોયા’ શક્તિ ભરી સચ્ચાઈ થી, સૌને પ્રેરણા આપે,
‘શિહોરા’ શાંત સ્વભાવથી, સૌને સુખી બનાવે.

‘શેખડા’ શાણપણ ભરી બુદ્ધિથી, જગતને મહેકાવે,
‘શેખલીયા’ શૌર્ય ભરી વીરતા થી, ઈતિહાસમાં ચમકાવે.

‘શેટા’ શ્રદ્ધા ભરી લાગણીથી, સૌને શણગારે,
‘શેલડીયા’ શાંતિની પ્રેરણાથી, સૌને સુખી બનાવે.

‘સંઘાણી’ સમરસ ભાવથી, સૌને એકતાથી બાંધે,
‘સખરેલીયા’ સદભાવના સંગાથે, જીવનને મહેકાવે.

‘સખવાડા’ સખીપણું વહેંચી, સંગતમાં પ્રેમ ધરાવે,
‘સખીયા’ સહકારથી, સૌહાર્દના દીપક પ્રગટાવે.

‘સગપરિયા’ સંગથી હૈયાં, દુઃખમાં સાથ નિભાવશે,
‘સતાણી’ સત્યના માર્ગે, જીવનનું મૂલ્ય સમજાવશે.

‘સતાશિયા’ સપ્તસુરે રમી, સંગીતમાં રંગ ભરે,
‘સભાણી’ સભામાં પ્રખર, વાણીથી સૌને હરખે ભરે.

‘સભાયા’ સમરસતા પાળે, સૌને સમ માન આપે,
‘સરખેદીયા’ સરખામણીમાં સદાય, ન્યાયનો દીવો બાળે.

‘સરખેલીયાં’ સૌહાર્દ ભરી, પરંપરા ગૌરવ ગાય,
‘સરધારા’ સરસ જીવનથી, સમૃદ્ધિનો સૂર વગાડાય.

‘સરવાલીયા’ સરવાળા બને, સેવા ભાવને વધારશે,
‘સલિયા’ સદાચારથી, સૌના હૈયાંને જીતી લેશે.

‘સવસાવિયા’ સદાય સત્કર્મે, સમાજમાં નામ કમાવે,
‘સાંગાણી’ સંગથી સંગઠન, પ્રેમથી માર્ગ બતાવે.

‘સાકરીયા’ સાકાર કાર્યથી, સમાજમાં સ્નેહ ફેલાવે,
‘સાચપરા’ સચ્ચાઈની મૂર્તિ, સાદગીથી જગ જીતી લાવે.

‘સાટોડિયા’ સાથ સૌને આપે, સમર્પણથી હૈયાં જીતી,
‘સાપરીયા’ સાચા સગા સમાન, સૌને શાંતિમાં લીતી.

‘સાબલપરા’ સાહસથી ચમકે, સદગુણની મહેક લાવે,
‘સાવકીયા’ સૌજન્યના સૂરથી, સૌના દિલ હરખાવે.

‘સાવજ’ સહાસિક વંશી, વિજયની ધ્વજા ફરકાવે,
‘સાવલિયા’ સૌંદર્યથી ઝળહળે, હૈયામાં શાંતિ વસાવે.

‘સિધ્ધપુરા’ સિદ્ધિથી સુપ્રસિદ્ધ, શાસ્ત્રોમાં જ્ઞાન જગાવે,
‘સીદપરા’ સીધી વાણીથી, સૌને સમ માર્ગ બતાવે.

‘સુખડીયા’ સુખનું સ્ત્રોત બની, સદા હૈયાં હરખાવશે,
‘સુતરસાધિયા’ સુતરાઉ જીવનથી, શાંતિનો પાઠ ભણાવશે.

‘સુતરિયા’ સુતરાઉ સૌંદર્યથી, જીવનને કળા શીખવે,
‘સુદાણી’ સુવાસ ભરી સદાય, સમાજમાં સુખ ફેલાવે.

‘સુરાણી’ સુરાવલી જેવી, સંગીતમાં જીવન રંગે,
‘સુવાગીયા’ સુવર્ણ ભાવથી, સૌને આશીર્વાદ અર્પે.

‘સેંજળીયા’ સ્નેહથી જોડે, સંગઠનના દીવા બળાવે,
‘સેલારકા’ સેવાભાવથી, સૌના દુઃખને હરખે.

‘સોજીત્રા’ સૌજન્યનું ચિન્હ, સૌને સન્માન અપાવે,
‘સોનાણી’ સોનાની જેમ ચમકે, કીમતી ગુણ ધરાવે.

‘સોરઠીયા’ સોરઠની ગૌરવગાથા, વંશમાં તેજ ભણાવે,
‘હપાણી’ હકાર સાથે, સૌના દિલમાં શાંતિ વસાવે.

‘હરખાણી’ હર્ષ ભરીને, સૌને આનંદ આપશે,
‘હરસોડા’ હરખથી હૈયાંને, સુખના ગીત ગવડાવશે.

‘હાંસલિયા’ હસતાં મુખે, સૌના મનમાં પ્રેમ જગાવે,
‘હાપલીયા’ હૈયાના હિંમતથી, સૌના દુઃખ દૂર કરાવે.

‘હાલા’ હકારભરી નજરથી, સૌને પ્રગતિ શીખવે,
‘હાલાઇ’ હળવાશથી જીવન, પ્રેમથી સુંદર બનાવે.

‘હિદડ’ હિંમતના દીવા, સૌને માર્ગ દર્શાવે,
‘હિરપરા’ હીરાની જેમ ચમકે, સદગુણને ઉજાગરે.

‘હિરાણી’ હીરાનાં તેજથી, સમાજમાં કીમતી બનશે,
‘હીંગલાદીયા’ હિંમતથી જગમાં, પ્રગતિનો માર્ગ ખોલશે.

‘હીંહોરિયા’ હિંમત અને હકારથી, સદાય સૌને શિખવાડે,
હર્ષ અને હૈયાથી, સમાજનો દીવો બળે.

લેઉવા પાટીદાર સોનેટ – એકતા, શ્રદ્ધા અને પ્રેમનો અખંડ દીવો.